Lidzbark – sakralna i przyrodnicza mozaika

Lidzbark, zwany też Lidzbarkiem Welskim, to urokliwe miasteczko o ponad 700 letniej historii, przesiąknięte wspomnieniem średniowiecznych najazdów, religijnych tradycji i ciszy nad rozlewiskami rzeki Wel. Założony w 1301 r. i otrzymujący prawa miejskie w 1325 r., długo zachowywał swój obronny charakter – zamek, mury i bramy stały się symbolem krzyżackiego panowania nad Warmią

Początki w cieniu zakonnych murów

Budowa miasta przebiegała dynamicznie już w XIV wieku: pojawił się kościół św. Wojciecha (ok. 1350), młyn i ratusz. Miasto otoczono murami obronnymi w latach 1405–1407, wraz z kilkoma bramami, a w 1415 r. odnowiono przywileje miejskie pl.wikipedia.org. 9 lipca 1410 r. przez Lidzbark przemaszerowały oddziały Władysława Jagiełły, idące na słynną bitwę pod Grunwaldem

Związek z Polską i nowe życie miasta

W 1454 r. mieszkańcy przystąpili do Związku Pruskiego, co doprowadziło do przyłączenia miasta do Królestwa Polskiego po II pokoju toruńskim w 1466 r. – okres ten przyniósł boom gospodarczy i rozwój „grodu nad rzeką Wel”

Zmienne losy od XVIII do XX wieku

W 1772 r. Lidzbark znalazł się pod zaborem pruskim, a w czasach Księstwa Warszawskiego (1807–1815) chwilowo wrócił do Polski. Przejmowały go kolejne rewolucje – pojawiła się kolej (linia Działdowo–Brodnica, 1887), rozwijały się browary i młyny, ale także ginął w pożarach. Po I wojnie światowej wrócił jako część II RP (1920), zaś podczas II wojny światowej został znacznie zniszczony – aż 70% miasta legło w gruzach

Ślady przeszłości na wyciągnięcie ręki

• Układ urbanistyczny i zabudowa
  Warto przejść się po placu Hallera i ulicach wokół, gdzie zachowały się fragmenty historycznej siatki miejskiej, datowane od XIV wieku
• Rzeka Wel i Jezioro Lidzbarskie
  Miasto wznosi się nad rzeką Wel i jeziorem o powierzchni około 122 ha – idealnym dla kajakarzy i wędkarzy
• Parki krajobrazowe
  W granicach gminy leżą dwa parki krajobrazowe – Welski i Górznieńsko-Lidzbarski, pełne tras pieszych, rowerowych i dzikiej przyrody
• Zabytki sakralne i edukacyjne
  Kościół św. Wojciecha z 1350 roku to perła sakralnej architektury. Z dawnych szkół i urzędów zachowały się murale i stylowe fasady z XIX i początku XX wieku.

Dlaczego Lidzbark?

Bo to miejsce, w którym historia układa się jak mozaika – krzyżackie mury, polskie rewolty, pruskie reformy, nowoczesne inwestycje i zniszczenia wojenne zlewają się w jedno. To miasto rybaków, kajakarzy, przyrodników i tych, którzy szukają historii utkanej między wodą i lasem. Lidzbark ma swój klimat – cichy, ale pełen echa dawnych wieków.

Lidzbark to oaza, która mówi – jeśli wędrujesz powoli, usłyszysz szepty średniowiecznych mężów, jazdy królewskich oddziałów, szum Weli i świątyń. Tu przeszłość wciąż jest obecna, choć z delikatnym, wręcz kulturalnym uszanowaniem – w hierarchii miejsc, które warto poznać.

Ciekawostka:
Patronem miasta od 1997 roku jest św. Wojciech. Na przestrzeni wieków zmieniała się nazwa – od pruskiego Lecbarg, przez niemieckie Lautenburg, aż do nowoczesnej formy Lidzbark

Lidzbark Welski – małe miasto, wielka historia. Warto poczuć jego puls.